Odchudzasz się od dłuższego czasu, jednak bez efektu ... Juz nie pamiętasz ile to diet stosowałaś - i co? No i właśnie nic ! Ani kilograma mniej ! Waga nie drgnęła ....
Przyjrzyjmy się temu bliżej - byc moze cierpisz na któraś z chorób odpowiedzialnych za tycie, nawet o tym nie wiedząc.
W małym skrócie:
Pamiętajmy, ze w wielu przypadkach uwarunkowania genetyczne biorą górę - możemy dziedziczyć po naszych przodkach tendencję do tycia. Ważnym czynnikiem mogą tez być uwarunkowania fizjologiczne czyli nasz wiek, działanie naszego ośrodkowego układu nerwowego, który kształtuje uczucie sytości, apetytu, głodu itp. Każde zaburzenie funkcjonowania układu może zmienić zachowanie się człowieka w zakresie nawyków żywieniowych.
Nasz styl zycia czyli to w jaki sposób się odżywiamy, czy aktywnie spędzamy czas wolny jest również bardzo istotny. Nadwaga powstaje w wyniku nadmiernego spożywania tłuszczu i braku aktywności fizycznej. Kobiety prowadzące siedzący tryb życia są siedmiokrotnie bardziej narażone na przybierania na wadze, natomiast mężczyźni czterokrotnie.
Czynniki psychologiczne są również bardzo istotne - uzależnienie - przymus jedzenia negatywnie wpływa na życie i sprawia ze osoby otyłe unikają kontaktu z ludźmi, boją się odrzucenia, często czują się gorsze od innych osób. Otyłość u takich osób może stać się sposobem na życie, wytłumaczeniem wszelkich osobistych niepowodzeń natomiast jedzenie może być sposobem na odreagowanie złości, smutku i sposobem na nudę.
No i oczywiście wspomnieć nalezy o nadmiernym spożywaniu tłuszczu. W przeprowadzonych badaniach wykazano, że nadmiar spożywanej energii w stosunku do zapotrzebowania powoduje większy wzrost masy ciała po przyjmowaniu tłuszczu w porównaniu z węglowodanami. Dochodzi do tego, gdyż kalorie pochodzące z tłuszczu są łatwiej magazynowane (koszt magazynowania wynosi 4% energii), natomiast pochodzące z węglowodanów potrzebują dodatkowej energii na przekształcenie w tłuszcz zapasowy.
Są to podstawy, które częściowo mogą tłumaczyć naszą nadwagę; poniżej przedstawiam choroby, które mogą być odpowiedzialne za naszą wagę.
Niedoczynność tarczycy
Tarczyca to ważny gruczoł, poprzez wydzielanie odpowiednich hormonów steruje pracą wielu narządów. Hormony tarczycy są odpowiedzialne za regulację metabolizmu. Każde zaburzenie w działaniu tarczycy może mieć wpływ na wygląd naszej sylwetki i wagę ciała. Nadczynność tarczycy wywołuje głównie chudnięcie i przyspiesza spalanie tłuszczów. Natomiast niedoczynność tego gruczołu powoduje obniżenie się tempa przemiany materii, a co za tym idzie łatwiejsze przybieranie na wadze. Niedoczynność tarczycy można wykryć za pomocą pomiaru poziomów hormonów TSH, fT3, fT4. Jeśli pomimo diet i aktywności fizycznej nie możesz zmniejszyć swojej wagi, w pierwszej kolejności powinieneś zbadać, czy Twoja tarczyca działa poprawnie.
Rzekoma niedoczynność przytarczyc to schorzenie genetyczne, które powoduje zaburzenia w metabolizmie. Objawy choroby to niedoczynność tarczycy, niedorozwój płciowy, niski wzrost, otyłość, skrócenie kości. Przyczyną choroby jest wada w receptorach dla parathormonu, hormonu produkowanego przez przytarczyce.
Zespół Cushinga
Zespół Cushinga jest wywołany podwyższonym poziomem kortyzolu we krwi. Choroba może być spowodowana przez guzy kory nadnerczy. Najczęstszą przyczyną występowania zespołu Cushinga jest długotrwałe podawanie glikokortykosterydów w leczeniu innych chorób. Choroba może być także wynikiem wzrostu guza przysadki. Objawy to głównie otyłość, trądzik, hirsutyzm, zaburzenia miesiączkowania, nadciśnienie tętnicze, osteoporoza, nietolerancja glukozy, karłowatość. Leczenie polega głównie na usunięciu guza, który jest odpowiedzialny za wzrost poziomu kortyzolu.
Wielotorbielowatość jajników
Zespół wielotorbielowatych jajników to schorzenie dotyczące nawet 15% kobiet. Choroba jest spowodowana przez nadmierne wydzielanie męskich hormonów płciowych, głównie testosteronu oraz przez nadmierne uwalnianie hormonu luteinizującego (LH) lub wysoki poziom insuliny we krwi. Objawy choroby to głównie rzadkie owulacje lub brak owulacji, niepłodność, nadmierne owłosienie, nadmiar androgenów i wiele powiększonych pęcherzyków w jajniku widocznych w obrazie USG. Chorobie często towarzyszy otyłość i trudność w zrzuceniu zbędnych kilogramów. Natomiast schudnięcie ułatwia leczenie choroby i łagodzi objawy. Chorobę diagnozuje się za pomocą badań hormonalnych oraz badania ginekologicznego i usg.
Hiperinsulinizm
Hiperinsulinizm jest spowodowany zbyt wysokim poziomem wydzielania insuliny przez trzustkę. Zwiększony poziom insuliny jest ściśle powiązany z nadwagą. Zadaniem insuliny jest obniżanie poziomu glukozy we krwi po zakończeniu trawienia i wchłaniania pokarmu. Jej nadmiar powoduje zaburzenie metabolizmu, co może mieć poważne konsekwencje dla organizmu. Osoby, które mają za wysokie BMI i problemy ze schudnięciem powinny zbadać poziom insuliny i cukru we krwi. W leczeniu hiperinsulinizmu ważną rolę odgrywa odpowiednia dieta.
Zaburzenia depresyjne
Otyłość często towarzyszy depresji. Poczucie przygnębienia i rozbicia, które często są objawem depresji mogą znacznie utrudnić schudnięcie. Depresja to ciężka choroba, której nierzadko towarzyszy brak chęci do aktywności fizycznej, co dodatkowo utrudnia leczenie otyłości. Z kolei niektóre leki stosowane w leczeniu depresji mogą przyczyniać się do wzrostu wagi. Dobrze dobrane leki antydepresyjne ułatwiają leczenie otyłości.
Choroby genetyczne
Czynniki genetyczne mogą odgrywać rolę w powstaniu otyłości lub zwiększać podatność na jej rozwój. Otyłość może być objawem chorób genetycznych takich jak: zespół Pradera-Williego, zespół Laurence'a-Moona-Biedla, zespół Cohena oraz zespół Carpentera. Mutacje w jednym genie lub w wielu genach powodują zwiększone odkładanie się tkanki tłuszczowej w organizmie.
Zespół metaboliczny
Nadmierny obwód brzucha (88 cm u kobiet i ponad 102 cm u mężczyzn), nadciśnienie, podniesiony poziom cholesterolu i trójglicerydów oraz BMI ponad 30 opisują schorzenie zwane zespołem metabolicznym X. Zespół metaboliczny X wiąże się z podwyższonym ryzykiem chorób układu krążenia i rozwojem cukrzycy. Główną metodą leczenia zespołu jest odpowiednia dieta, zwiększenie aktywności fizycznej. W skrajnych przypadkach konieczne jest farmakologiczne leczenie otyłości.
Niedobór hormonu wzrostu
Hormon wzrostu jest produkowany przez komórki przedniego płata przysadki mózgowej. Głównym działaniem hormonu jest pobudzanie wzrostu masy ciała i wzrostu chrząstek kości. Hormon ten wpływa na metabolizm całego ciała przyspieszając rozkład tłuszczów. Nadmierne wydzielanie tego hormonu powoduje gigantyzm, a niedobór karłowatość i otyłość.
Leki i antykoncepcja
Leki stosowane w leczeniu padaczki oraz leki psychotropowe mogą zwiększać łaknienie i powodować otyłość. Częstym problemem jest zrzucenie kilku kilogramów podczas terapii hormonalnej lub stosowania hormonalnej antykoncepcji. Niektóre leki zawierające hormony mogą zwiększać łaknienie i utrudniać odchudzanie.
Mam nadzieję, ze wpis ten zwiększy Waszą czujność - obserwujcie siebie; gdy zachodzi potrzeba notujcie to co wydaje się Wam dziwnym. Tylko dzięki doskonałej znajomości własnego ciała i organizmu jesteśmy w stanie odkryć przyczyny braku spadku wagi.
Przyjrzyjmy się temu bliżej - byc moze cierpisz na któraś z chorób odpowiedzialnych za tycie, nawet o tym nie wiedząc.
W małym skrócie:
Pamiętajmy, ze w wielu przypadkach uwarunkowania genetyczne biorą górę - możemy dziedziczyć po naszych przodkach tendencję do tycia. Ważnym czynnikiem mogą tez być uwarunkowania fizjologiczne czyli nasz wiek, działanie naszego ośrodkowego układu nerwowego, który kształtuje uczucie sytości, apetytu, głodu itp. Każde zaburzenie funkcjonowania układu może zmienić zachowanie się człowieka w zakresie nawyków żywieniowych.
Nasz styl zycia czyli to w jaki sposób się odżywiamy, czy aktywnie spędzamy czas wolny jest również bardzo istotny. Nadwaga powstaje w wyniku nadmiernego spożywania tłuszczu i braku aktywności fizycznej. Kobiety prowadzące siedzący tryb życia są siedmiokrotnie bardziej narażone na przybierania na wadze, natomiast mężczyźni czterokrotnie.
Czynniki psychologiczne są również bardzo istotne - uzależnienie - przymus jedzenia negatywnie wpływa na życie i sprawia ze osoby otyłe unikają kontaktu z ludźmi, boją się odrzucenia, często czują się gorsze od innych osób. Otyłość u takich osób może stać się sposobem na życie, wytłumaczeniem wszelkich osobistych niepowodzeń natomiast jedzenie może być sposobem na odreagowanie złości, smutku i sposobem na nudę.
No i oczywiście wspomnieć nalezy o nadmiernym spożywaniu tłuszczu. W przeprowadzonych badaniach wykazano, że nadmiar spożywanej energii w stosunku do zapotrzebowania powoduje większy wzrost masy ciała po przyjmowaniu tłuszczu w porównaniu z węglowodanami. Dochodzi do tego, gdyż kalorie pochodzące z tłuszczu są łatwiej magazynowane (koszt magazynowania wynosi 4% energii), natomiast pochodzące z węglowodanów potrzebują dodatkowej energii na przekształcenie w tłuszcz zapasowy.
Są to podstawy, które częściowo mogą tłumaczyć naszą nadwagę; poniżej przedstawiam choroby, które mogą być odpowiedzialne za naszą wagę.
Niedoczynność tarczycy
Tarczyca to ważny gruczoł, poprzez wydzielanie odpowiednich hormonów steruje pracą wielu narządów. Hormony tarczycy są odpowiedzialne za regulację metabolizmu. Każde zaburzenie w działaniu tarczycy może mieć wpływ na wygląd naszej sylwetki i wagę ciała. Nadczynność tarczycy wywołuje głównie chudnięcie i przyspiesza spalanie tłuszczów. Natomiast niedoczynność tego gruczołu powoduje obniżenie się tempa przemiany materii, a co za tym idzie łatwiejsze przybieranie na wadze. Niedoczynność tarczycy można wykryć za pomocą pomiaru poziomów hormonów TSH, fT3, fT4. Jeśli pomimo diet i aktywności fizycznej nie możesz zmniejszyć swojej wagi, w pierwszej kolejności powinieneś zbadać, czy Twoja tarczyca działa poprawnie.
Rzekoma niedoczynność przytarczyc to schorzenie genetyczne, które powoduje zaburzenia w metabolizmie. Objawy choroby to niedoczynność tarczycy, niedorozwój płciowy, niski wzrost, otyłość, skrócenie kości. Przyczyną choroby jest wada w receptorach dla parathormonu, hormonu produkowanego przez przytarczyce.
Zespół Cushinga
Zespół Cushinga jest wywołany podwyższonym poziomem kortyzolu we krwi. Choroba może być spowodowana przez guzy kory nadnerczy. Najczęstszą przyczyną występowania zespołu Cushinga jest długotrwałe podawanie glikokortykosterydów w leczeniu innych chorób. Choroba może być także wynikiem wzrostu guza przysadki. Objawy to głównie otyłość, trądzik, hirsutyzm, zaburzenia miesiączkowania, nadciśnienie tętnicze, osteoporoza, nietolerancja glukozy, karłowatość. Leczenie polega głównie na usunięciu guza, który jest odpowiedzialny za wzrost poziomu kortyzolu.
Wielotorbielowatość jajników
Zespół wielotorbielowatych jajników to schorzenie dotyczące nawet 15% kobiet. Choroba jest spowodowana przez nadmierne wydzielanie męskich hormonów płciowych, głównie testosteronu oraz przez nadmierne uwalnianie hormonu luteinizującego (LH) lub wysoki poziom insuliny we krwi. Objawy choroby to głównie rzadkie owulacje lub brak owulacji, niepłodność, nadmierne owłosienie, nadmiar androgenów i wiele powiększonych pęcherzyków w jajniku widocznych w obrazie USG. Chorobie często towarzyszy otyłość i trudność w zrzuceniu zbędnych kilogramów. Natomiast schudnięcie ułatwia leczenie choroby i łagodzi objawy. Chorobę diagnozuje się za pomocą badań hormonalnych oraz badania ginekologicznego i usg.
Hiperinsulinizm
Hiperinsulinizm jest spowodowany zbyt wysokim poziomem wydzielania insuliny przez trzustkę. Zwiększony poziom insuliny jest ściśle powiązany z nadwagą. Zadaniem insuliny jest obniżanie poziomu glukozy we krwi po zakończeniu trawienia i wchłaniania pokarmu. Jej nadmiar powoduje zaburzenie metabolizmu, co może mieć poważne konsekwencje dla organizmu. Osoby, które mają za wysokie BMI i problemy ze schudnięciem powinny zbadać poziom insuliny i cukru we krwi. W leczeniu hiperinsulinizmu ważną rolę odgrywa odpowiednia dieta.
Zaburzenia depresyjne
Otyłość często towarzyszy depresji. Poczucie przygnębienia i rozbicia, które często są objawem depresji mogą znacznie utrudnić schudnięcie. Depresja to ciężka choroba, której nierzadko towarzyszy brak chęci do aktywności fizycznej, co dodatkowo utrudnia leczenie otyłości. Z kolei niektóre leki stosowane w leczeniu depresji mogą przyczyniać się do wzrostu wagi. Dobrze dobrane leki antydepresyjne ułatwiają leczenie otyłości.
Choroby genetyczne
Czynniki genetyczne mogą odgrywać rolę w powstaniu otyłości lub zwiększać podatność na jej rozwój. Otyłość może być objawem chorób genetycznych takich jak: zespół Pradera-Williego, zespół Laurence'a-Moona-Biedla, zespół Cohena oraz zespół Carpentera. Mutacje w jednym genie lub w wielu genach powodują zwiększone odkładanie się tkanki tłuszczowej w organizmie.
Zespół metaboliczny
Nadmierny obwód brzucha (88 cm u kobiet i ponad 102 cm u mężczyzn), nadciśnienie, podniesiony poziom cholesterolu i trójglicerydów oraz BMI ponad 30 opisują schorzenie zwane zespołem metabolicznym X. Zespół metaboliczny X wiąże się z podwyższonym ryzykiem chorób układu krążenia i rozwojem cukrzycy. Główną metodą leczenia zespołu jest odpowiednia dieta, zwiększenie aktywności fizycznej. W skrajnych przypadkach konieczne jest farmakologiczne leczenie otyłości.
Niedobór hormonu wzrostu
Hormon wzrostu jest produkowany przez komórki przedniego płata przysadki mózgowej. Głównym działaniem hormonu jest pobudzanie wzrostu masy ciała i wzrostu chrząstek kości. Hormon ten wpływa na metabolizm całego ciała przyspieszając rozkład tłuszczów. Nadmierne wydzielanie tego hormonu powoduje gigantyzm, a niedobór karłowatość i otyłość.
Leki i antykoncepcja
Leki stosowane w leczeniu padaczki oraz leki psychotropowe mogą zwiększać łaknienie i powodować otyłość. Częstym problemem jest zrzucenie kilku kilogramów podczas terapii hormonalnej lub stosowania hormonalnej antykoncepcji. Niektóre leki zawierające hormony mogą zwiększać łaknienie i utrudniać odchudzanie.
Mam nadzieję, ze wpis ten zwiększy Waszą czujność - obserwujcie siebie; gdy zachodzi potrzeba notujcie to co wydaje się Wam dziwnym. Tylko dzięki doskonałej znajomości własnego ciała i organizmu jesteśmy w stanie odkryć przyczyny braku spadku wagi.
